Yıllar Geçti Aradan

Yıllar geçti aradan,
Farkı yoktu yılların asırlardan.
Düşündüm de, acaba haklı olan o muydu?
Belki de bu aşkın gerçekten bir yolu yoktu.
Belki bende eksik bir şeyler vardı,
Belki aşk değildi bu, kavuşamamanın verdiği hardı.
Belki de sevilmeyi o kadar hak etmemiştim,
Belki de ben onu değil, yanmayı sevmiştim.

Yıllar geçti aradan,
Geçemedim acılardan.
Günbatımında gördüm resmini.
Bir temmuz sabahında hissettim nefesini.
Giden herkesin arkasında gördüm onu.
Hep aynıydı sevdaların sonu.
Dinlediğim şarkılarda geçti ismi.
Yoktu bu sevdada, sevmenin izni.

Yıllar geçti aradan,
Geçemedim yaralardan.
Kanadıkça kanadı, bir türlü kabuk bağlamadı.
Gönül ve dil lal kesildi de rüyalar susmadı.
Ziyaret etti, misafir oldu rüyalarıma,
Onu görme umuduyla koştum uykulara.
Yıllar geçti, geçemedim bıraktığı izden.
Neden böyle oldu,
Ne istemişti zalim felek bizden.

Yıllar geçti aradan,
Olana, olmayana, her şeye şahittir Yaradan.
Ben onu gerçekten sevmiştim,
O bende aşkken ben onda bir histim.
Bu hissi sevdaya dönüştürmek vardı,
O bana ağacın toprağa olduğu gibi yardı.
Meğer ağaçsız toprak olurmuş da,
Topraksız ağaç olmazmış.
Meğer ağaç toprak bulamaz da,
Toprak için her zaman bir ağaç varmış.

Yıllar geçti aradan.
Çok sular aktı köprülerin altından.
Yenildik biz, kaybettik.
Tertemiz sevgiyi bir hiç uğruna hiç ettik.
Başaramadık, koruyamadık bu sevgiyi.
Ellerimizin arasından kayıp gitti.
Nasıl anlatsam ben şimdi tüm bu olanları.
Nasıl başarabilirim, kırılanları onarmayı.
Nasıl anlatayım, nasıl yazayım kaybedilenleri.
Hangi cümleler anlatır, hangi sözlerde gizli.
Artık nasıl dayansın yüreğim bu kayba.
Utanmasın da ne yapsın böylesi bir ayıba.

Yıllar geçti aradan.
Buldu beni akrep ve yelkovan adlı en acı oklar.
Geçen her vakit saplandı yüreğime “yine yoklar”
Günler, aylar, yıllar geçerken acım yerinde saydı.
Hala aklımda,
Biterken son sözleri neydi, ne giymişti, hangi aydı.
Hala aklımda, ben giderken durup ağlayışı.
Yıllar geçse de bir gün bile ileri gitmedi,
Hep aynıdır bende yaşı.
O son an,
Bırakma der gibiydi, gitme der gibiydi.
Gidip silmek istemiştim,
Gözlerinden damla damla akan çaresizliği.
Hala aklımda, ben giderken durup ağlayışı.
Ondan başka kim gösterebilirdi ki,
Bu yüce gönüllü anlayışı.

Yıllar geçti aradan,
Duyguların miracına çıktım, cemreler düştü kalbime.
Ah ah, yüzünün son ifadesi hala gözlerimin önünde.
Bir an bile unutmadım, onu arkamda bıraktığım anı.
İçimde ölüm senfonisi vardı.
Susmuyordu hüznün koroları.
Ne kadar masum ve acizce baktı yüzüme öyle,
Kalbimde delikler açtı,
Yıllardır geçmiyor işte…
Oyuk oyuk dağladı, perişan etti yüreğimi.
Melekler bile demiştir:
“Keşke böyle bitmeseydi.”
Adımladım, geriye bakmadan.
Ruhum kaldı geride.
Biliyordum, acı çekeceğimi de.
İnsan unutur ilk gördüğü rengi, kişiyi
Ama unutamıyormuş gitme diyen sevgiliyi...

Yıllar geçti aradan,
Bekledim onu, her an gelecekmiş gibi.
Yoktu sanki yeryüzünde başka bir sevgi.
Yağmurlarda bekledim onu,
Ne de olsa her yağmur tanesini bir melek getirirdi.
Belki bir yağmur tanesinde denk gelirdik yine.
Bu kez aynı hataları yapmazdık,
Kenetlenirdik birbirimize.
Baharda bekledim onu,
Bir kez daha Hızır ve İlyas birbirine kavuştu.
Herkes kavuştu da bir tek onun bana gelesi yoktu.

Yıllar geçti aradan,
Yollar geçti aradan,
Hiçbir yolum ona çıkmadı,
Ona çıkar belki dedim,
Ve göze aldım kaybolmayı.
Hiçbir yolumun sonunda o yoktu.
Sokak sokak, mahal mahal aradım onu.
Aradım, aradım…
Bulamadım yollarda.
O gitmişti, o yoktu,
O artık başka kollarda.
O yeter ki mutlu olsun,
Leke değmesin sevgisine.
Beni de düşünmesin,
Ne aklına getirsin ne de yüreğine.

Yıllar geçti aradan,
Yarlar geçti aradan,
Evlendim.
Evlendi.
Meğer sandığım kadar büyük değilmiş bendeki yeri.
Bilmiyorum, alıştım sanırım.
Ama bugün gelse,
Ben onu parmak uçlarından tanırım.
Gelse bir kahve içsek,
Etrafımızda dolansa martılar.
Geçen yıllardan anlatacaklarım var.
Ne çok yakışmıştı gelinliği öyle.
Sevdiğinin gözlerine bakıyordu ölesiye.
Mutlu olması, inanın beni sadece mutlu eder.
İşte şimdi kalmadı içimde elem ve keder.

Muhammet Bora Candan
Kayıt Tarihi : 26.9.2025 15:39:00