Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Ya da yitirdiğimiz her insan hayatı;
Yerini alıyor sıra sıra gökyüzünde.
Göz kırpıyor oradan sevdiklerine.
Güzel bir çalışma ve bu güzel esere yakışır bir final.Yüreğinize sağlık.Saygı ile
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta