Yıldız Gibi Şiiri - Seyrani Göl

Bir ıslık sesiyle başlardı günümüz,
Toz kalkardı yokuşlardan,
Sen koşardın,
Ben peşinden düşler gibi.

Saklambaçlarda zamanı unutmuştuk,
Her taşın altına bir hayal gizlemiştik.
Sen “ebe” olunca
Kalbim daha çok çarpardı nedense.

Seninle göğe bakmak bile oyundu,
Bulutları keserdik makas gibi,
Ay’ı ceplerimize alır,
Yıldızlarla takas ederdik.

Bir gün sessizce çekip gittin,
Ne el salladın ne de bir iz bıraktın.
O gün öğrendim:
Bazı arkadaşlıklar kuyruklu yıldız gibidir
Gelir, ışığıyla büyüler,
Sonra bir daha hiç dönmezler.

Ama bil ki,
O yıldız hâlâ düşlerime düşüyor,
Ve ben her gece,
Seni saklandığın yıldızda arıyorum.
S.GÖL