Yıldırım Yorulmaz Şiirleri - Şair Yıldır ...

Mahzun bebek ağlama
Dur de hain gözyaşına
Doğrul onurla gururla
Ne olur artık ağlama

Güneş doğmaya yakın

Gölgesi hane
Gövdesi şefkat
Gören gözde ihtişam
Bakan gözde kuru adam
Nacizane ben.........
Arşa ulaşmaktı sevdam

Dur diyemediğim alın yazım
Yaradılışın zorlu yolundayım
Sakın! geri dön deme
Saçımı bu yolda una buladım

Akıl başa vakitsiz gelirmiş

Duyarlı gönül
Vurdum duymaz kalp
Ya boşluk
Ya da ağıtlar
Gözlere vurur duygular
Yanmış yürekler

Ezel acı derslerin hocası
Geleceğe de uzanır sopası
Korkularım ufkumu kapatır
Etrafıma siperler kazdırır

Dilimi lal yaptıran zalim

Yakarışın adresiyim
Yok gelenim gidenim
İçi boşalmış kalbim
Boşluğa alışmış ellerim

Uzak ufuklarda gözlerim

Dünya’nın bilinmezinde
Uçsuz bucaksız sahra
Sahra’nın vasat’ında
Gayret harcıyla örülü
Ulu bir hisar

Bir tebessüm,
Şevkatle bağra basış,
Ana kucağında bir yavru.
Cehennem’den gelen bir uğultu,
Nice evler kor, kor alev topu.
Yumoş elleriyle yatıyor enkazda,

Sükut zamanlardayım
Dilim lal, aklım zayi

Sessizliğimi dinliyorum
Nara atan mazimde

Gül goncası gözler
Tedirginliğe hapis
Mazi zulmetmiş lalezara
Alışmış hazanlara
Bedeni imam evi
Yüreği pranga ile zincirli