Erbil Kutlu - Yıktım Duvarlarımı, Ama... ...

Bölüm -I-


Çocuklukları birlikte geçmişti. Aynı sokağın içinde, ama farklı apartmanlarda oturuyorlardı. Okulları bile aynıydı, fakat sınıfları ayrıydı; yıllarca…

Sokakta oynar iken, hiç çıkarsızdı gülüşleri. Duvarlara yazı yazarken bile, hep sevgi işliyorlar, “Bir Gün Her Şey Sevgiye Mahkûm Olacak, Üzüntüler Bitecek Ve Ağlamayacağız” diyorlardı. Kan kardeş bile olmak saçmaydı onlar için. Senin kanın, benim kanım yoktu aralarında; kahkahalarımız vardı.