Yıkıldım Şiiri - Süleyman Karacabey

Deli kanımın coştuğu çağımdı
Dünyayı ben yarattım der gibiydim
Dağlar benimdi, ovalar cirit attığım yer
Ak küheylan yelesiydi arzularım
Dörtnala koşardı duygularım
Acı bilmezdi toynaklarım
Zamanı yakalayacağım sanırdım.
Beyhûde.

Keremin aslısına sevdâsıydı duygularım
Ya kerem olmalıydım dillerde
Ya verem olmalıydım çöllerde
Dilden dile anlatılıp tarih olmalıydım
Her sevdâ bende düğümlenir gibiydi
Ben öyle sanırdım
Hayâl

Ahh! Gençliğim
Arda kıyılarında geçerdi hülyalarım
Ay’ı yakalayacağım sanırdım
Yanıldım.

Hayâle sürüklenmişim
Soğuk - sıcak nedir bilmeden
Ne yandığımı anladım
Ne üşüdüğümü
Hoyrat yellerle diyar, diyar dolaştım
Kerem olup Aslıyı bulurum sandım
Oysa
Sen hiç Aslı olmadın ki
Deli divâne geçti yıllarım
Kaybettim.

Toplasam çıkarsam yine
Elde var sıfır
Bölsem çıkarsam farksız
Avuçlarım yine bom boş
Kaç Çentik attım hayata saymadım
Hani izlerim, şimdi nerede?
Son/uç/suz

Kim hatırlar ki seni ey divâne
Bırak inadı artık
Çektiğin yeter gayrı

Etsem duâ üstüne duâ
Rabbim geri verir mi giden yıllarımı
Hâşâ

Geçen geçmiş giden gelmez nâfile
Deli kanımın coştuğu zamanda
Duygularımın rahvan çağında
Apansız geçti yaşım, geldi sonum
Yı/kı/ldım artık
Süleyman KARACABEY