Kederli havadan kaçkınım
Yağmurlu gökyüzü
Ay ışığı vuruyor kalemime
Odam karanlıklarda boğuluyor
Sevdiklerim uzaklarda
Yüreğim özlüyor
Cep delik cepken delik
Yüreğim sevdalı astarı delik
Gözlerim yokluğundan muzdarip
Özlemin acından daha garip
Benimki aşk desen değil
Kar taneleri gibisin
Her hücren farklı güzel
Örtünce kalbimi gözlerinle
Bembeyaz bir melek nuru
Eriyip gidince
Dağladı kalbimi acı bir vuru
Gözlerinin kahvesi bir topraksa
Kirpiklerin o toprakta yetişen bir begonvil
Tenin aydan almışsa parlaklığını
Saçların bir ipek tel tel
Dudakların kor gibi yaksın beni
Gamzelerinin çukuruna gömsünler bedenimi
Ben 1.tekil şahıs
Alelade bir nâzım
Mecnun olmuşum haberim yok
Yâr yoluna düşmüşüm dinleyen çok
Yalnızlık bana münhasır
Gidişin bitirdi beni
Bu acıyla yaşadım belki
Başka yüreklerde atan kalbin
Onu gördü kanadı kalbim
Düştüm ve bir daha kalkamadım
İşlemişti nakış gibi gözlerin
Parıldıyordu ellerin
Erken sürdü güz gibi gidişin
Kalbim ağlar durur her gece senin için
Yüreğimde sevda yosunu
Çağlayanlarda aksın bir nehir misali
Gözlerinde saklasın dursun
Aşkın büyüsünü
Omzumda ağlasın dursun biri
Dudaklarında kopsun fırtınalar
Tam karşımdasın yârim
Gözlerin parlıyor
Öyle mahzun öyle güzel
Güneşin bile gözleri kamaşıyor gülüşünle
Şimdi başka kollardasın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!