Yetmedi Şiiri - Abdullah Oral

YETMEDİ

Önce ekmeğimize saldırdılar,
sonra çorbamıza tükürdüler,
Yetmedi…

Çocuklarımızı katlettiler birer birer,
yetmedi
sevdalarımıza taktılar pençelerin,
söküp atmak için yüreğimizden,
sevdalarımızı
Yetmedi can dostum, yine yetmedi.

Umutlarımızı diyorum,
umutlarımızı can yoldaşım,
umutlarımızı kurşunladılar.

Yetti mi dersin…
Yetmedi, emek yüzlüm Yine yetmedi
Şimdi varoşlarda boy veren,
fidanlarımızı kırıyorlar,
başları göklere ermesin diye.

Yetinecekler mi dersin,
hayır dostum,
hayır can yoldaşım yetinmezler.

Öyleyse ne duruyoruz hala?
Susarak ödemeyelim
haklılığımızın bedelini,
göstermeliyiz yılmayacağımızı,
gösterelim onlara,
öldürülemeyeceğimizi.

Her gün alanlarda
üçer beşer ölerek,
gösterelim sevdamızın direncini.
Yürüyelim varoşlardan alanlara,
bir nehir gibi coşarak.
Alın terimizin sularıyla boğalım,
Yetinemeyenleri…….

Mayıs 1986