çürüyen umutlarında acılar seni pakladı koca şehirde
aynanı bıraktığın kentten babanın gözyaşlarını özledi ölüm
bana sarılarak ağladığın mezar taşının anısında gözlerim nemli
bekleyişim ölüm kadar taze,ayrılık da bendimin babası
çocukça oyalandığımız saklı bahçenin bahtını taht eyledim
sevmenin gözlerine baktım bir çocuk neşesiyle kucaklarıma hecelendin
uyandığımda son yakalanışın ateşine şifrelenmişti
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta