Yetersizlik Şiiri - Ali Batuhan Yenigün

Zülfünü gördüm göreli siyah saçlım
Eriyorum günden güne ışığınla
Parlaklığı sana varmayan bir mum gibi adeta,
Ateşe can veriyorum can verdikçe.
Canlanıyorum can verdikçe canına,
Işığın oldukça umutlanıyorum göreceksin beni diye.
Yine de yok sayıyorsun beni.
Işığım kayboluyor sanki yanına varamadan
Bir gölgesi bile oluşmuyor o güzel yüzünün.
Aydınlığın nereden geliyor? Neden yetmiyor ışığım?
Lanet midir bu yetersizlik bana yahut sana
Eğlence midir bu çile sana yahut bana
Yaklaş hadi ışığıma bitsin bu cefa
Lağvet karanlıkları sür gönlümde sefa
Ebedi uğramasın ayrılık bize o andan öte
Değsin ellerimiz kabirde ölümden öte
İadeiziyaret isterim yüreğine, girdin gireli benimkine
Kalbim toz tuttu, gel artık ey sahibi...