Yeterli Şiiri - Berat Can Albayrak

Kimsesiz olduğumu sanırdım,
Ürpertici kış gecelerinde.
Hala öyleydim belki,
Yazın gelmesini beklerken.

Bazen eskiyi anımsardım,
Hasbihalimizden önce.
Yaz, umduğumdan erkendi sanki.
Sen bana deva olurken.

Aptal titremelere karşı koyamazdım,
İnsanlar beni izlerlerken.
Belki de ben eksiktim,
Öylece düşünürken.

Bana yardım ettiğini sanırdım,
Kendine zarar vermeye,
Gecelerimi benden çalmaya,
Beni gündüzüne hapsetmeye başlayana kadar.

Dur artık, yeterli.
Hakkımda bu kadar düşünmen,
İyi hissettirmiyor.
Öyle olduğunu sanırdım...

Tanrı'nın bir imtihanı ise bu,
Bırak da ben üstesinden geleyim.
Alnıma vurulan damgayı paylaşman,
Kötü hissettiriyor.