Hak şehrinde kaybolmuşum,mülhak ım,Vedat' ım.
Şişeler hâlâ duruyor,kadehler boş.
Etrafımda hayâller,başım bir hoş.
Karanlık,soğuk taş koridorlardan akan rüzgâr,
Çiviliyor ıslak duvarlarına cansız bedenimi.
Ayrılmak gebermek değilse,ölmek de ne?
Ne lâzım gelir okyanuslar.
Boğmaya kendimi bir kadeh de yeter.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta