Yeşil Dere Şiiri - Yusuf Cantürk

Sosyal tesis kurulmuş, bir tepenin üstüne,

Haspam pek de düşkün endamına, süsüne.

Sanki ağaçların arasına, özellikle gizlenmiş,

Adına YEŞİLDERE - YEŞİLTEPE denmiş.

Batı sırtta bir köy, eteklerde yeşil ovalar,

Köpekler var, koyunları, kuzuları kovalar.

Tepeden, kuşbakışı, uzakları, yakınları seyriyle,

Yarlar içinden akar, etrafı yemyeşil bir dere.

Derinden ses veriyor, yeşil dereler

İnsan şükür diyor bin - bir kereler;

Öyle asûde ki, günü ve de gecesi,

Kendinden geçirir insanı, doğanın sesi.

Dört mevsim yaşadık mayıs ayında,

Kuşlar cıvıldarken, bahçesinde, bağında;

Renkli, güzel çiçekleri kara büründü,

Yemyeşil tepeler, bir anda, beyaza döndü.-

Bin bir renkli kır çiçeği, koparmaya kıyamazsın,

Buz gibidir içeceği, içsen de pek kanamazsın.

Dağlarında kaynaklar, yamaçlarda otlaklar,

Nisan - Mayıs sağanak, yeşil oldu topraklar.

Ne pis koku, ne toz, ne de sis, duman,

Çevirmiş etrafı, küçük, yeşil bir orman,

Havuz başı yemyeşil, söğüt altı pek serin.

Oturursan altına, kalmaz gâmın, kederin.

Özlem duyar, burada bir günü yaşayan,

Bizim gibi gelip de hep günleri sayan.

Dostlar, artık ayrılık zamanı, kapılmayın yeise,

Veda ederek, neşe diliyoruz buradaki, herkese

Mayı-1991