Gri incileri andıran simli gözyaşlarımdan,asla yerin ve göğün bir daha bir araya gelemeyeceğini anladım…
Kimsesiz soğuk bir rüzgar eserdi yalnızlıkların vurduğu yüreklerden…
İçimi acıtırdı ve kimi zaman yakardı,derin bir iç çekişimin amansız ahh’ları…
Yalnızlığım mı vururdu henüz sobelenmemiş düşüncelerimi,
Yoksa düşüncelerim mi sürüklerdi beni, karanlık kuytu bir köşede açan, kardelen çiçeği benzeri yalnızlığıma…
Yorgundum artık,
Ve titreyen dizlerimle ayakta kalmak….
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta