Yeraltı Kütüphanesi İşkence

Ameliyat masasında narkozsuz paslı neşterle ikiye ayırırken gözbebeklerimi kambur çocuklar,sen herzamanki gibi şeytani planlarını,
acımasızlığını
ayakta alkışlıyordun yüzüme tükürerek.
Beni kendine kara büyü ile asik ederek ilk planını hayat(ım) a sokmaya başlamıştın.
Ruhumun sen damlayan derinliklerinde; acı parçalarına sarılmış cesetlerlere teslim edildi zavallı hayallerim.
Karanlığın gizemli şairleri kurbağa derilerinin üzerine ruhumu titreten ask beyitleri yazmisti, gerçeklerle yüzleşmem icin. Gerçekler hiç bitmedi ilk çağlardan, kıyamete kadar da bitmeyecek; ama ben bittim acıları ruhuma dantel dantel işlerken.
Kan çanağına dönmüş kargaların karamsar bakışlarına utangaç intiharlar planlamıştım oysa.
Kurtuluş zannedip pegasusun süvarileri kafatasımı parçalayıp beynimdeki seni ezmeleri icin kiralamıştım.
Aşkın kaderini çizmiştin kovulmuşlara hizmet etmeye başladığından beri. Varlığını avucumla yüzüme bularken kambur çocuklar kahkaha atarak sokuyordu,
volkanik dağlardan fışkıran kırmızı lavlar gibi kan fışkıran ikiye ayrılmış gözbebeklerimin arasına tuzlu acımasızlıklarını.
Sen pisliğini hayata tatbik icin ölesiye yaşamayı isteyen bir şeytan, ben ölmeyi ölesiye isteyen absurt bir aşka kurban gitmiş antipatik bir şizoid...