bir karmaşa denizinde kendimi ait hissedip hissetmediğimi bilmediğim, hem itici, hem de çekici olan, herkesin kendine bir mevki bulmaya çalıştığı bir yolculuğun, üçüncü mevki, en melun yolcusuyum.
bütün gücümle bu yolculuktan kurtulmaya çalıştığım hengamede, karanlık kimleri yutacak ve kimin ipi çekilecek, bilmiyorum. sokak lambaları arasında şakaklarıma gölgeler düşerken, yitip giden yollarda kırılır kaldırımlar. kan-ter içinde bir umut kapısı arayarak, yalpalaya yalpalaya yürürüm. ağzım dilim kupkuru, bu kapı neden açılmıyor? ah bu kapı neden açılmıyor? mezarcım beni bekliyormuşçasına canım sıkılıyor.
2.boyut – gece kalıntıları
1- bu kente karanlık çökünce
Gönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Devamını Oku
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar agarırken konuşmuştuk tepelerde,
Sen nerde o fecrin agaran daglari nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta