Yeniden Doğuyorum Şiiri - Seyrani Göl

Artık korkmuyorum
kendimle baş başa kalmaktan.
Çünkü en çok
orada öğrendim
nasıl ayağa kalkılır
düşmeden önce.

Bir rüzgâr esti içimden,
savurdu ne varsa
kirden, kederden yapılmış.
Bir yankı bıraktım ardından,
duyan olmaz belki ama
ben duydum.

Kendimle yüzleştim
kırık aynalar karşısında —
ve dedim ki:
"Bu da bendim,
bu da benim yangınımdı."

Yandım evet,
ama küllere gömülmedim.
Küllerimden
bir gül büyüttüm gizlice.
Adını söylemedim kimseye
ama her dikeninde
bir sabrın izi vardı.

Şimdi gözlerimde
sadece siyah değil,
kırmızı da var,
yaşanmışlık gibi,
direnmişlik gibi...

Karanlığa küsmedim,
çünkü orada buldum
ışığı nasıl saklayacağımı.
Ve anladım,
kırılmak bitmek değilmiş
yeniden başlamakmış
bir başka yerden.
S.GÖL