Yeniden Doğış Şiiri - Seyrani Göl

Karanlık sandığım yer
meğer toprağın ta kendisiymiş.
Orada çürüttüm
eski seslerimi, eski hâllerimi.

Hiçbir ışık gelmedi dışarıdan.
Kendim oldum kıvılcım,
kendimle yandım,
ve küllerimde yeni bir ben buldum.

Sanmıştım ki kaybolmak,
yok olmaktır bir daha bulunmamak.
Oysa gerçek kayboluş,
kendini hiç aramamaktır aslında.

Susarak öğrendim,
bazı cevaplar yalnızca içimizdedir.
Ve bazı yaralar,
dokunulmadan iyileşir.

Her şey yerli yerinde değildi,
ama bu kez
eksik parçalarımla sevdim kendimi.
Kırık aynalarda da bakılabilir hayata.

Artık biliyorum:
yeniden doğmak
göğe dönmek değil,
kendi içine yürümektir sessizce.
S.GÖL