Yeniden Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Her gün, yeniden başlıyorum…
Dünün enkazından toplayarak kendimi.
Kırık bir ayna parçası gibi her bir zerrem,
Yüzümde dünün değil, bugünün gizemi.

Bir nefesle siliyorum gecenin isini,
Güneşin ilk ipliğiyle ruhumu dokuyorum.
Umut diye bir harç karıyorum içimde,
İnancı yontuyorum sabrın taşıyla, susuyorum.

Bu bir zafer değil, hayır, ne de bir yenilgi,
Bu sadece var olmanın soylu inadı.
Her gün aynı boş tuvale ilk fırça darbesi,
Her gün aynı sessizliğe fısıldanan bir ad.

Eski yaraları birer pencere yapıyorum,
Işığın sızdığı, göğe bakan birer aralık.
Ve bu başlangıçta, ne dün var ne de yarın,
Sadece bu anlık, bu manevi bir aydınlık.