Sabah olunca
güne bir başka başlarım
hele güneş doğunca
ve kalabalığa karışınca
insan görmeye can atarım
fakat bu soğuk ev, duvarlar
ve manzaramdaki parke taşlı yol
yalnızlığımı vurur yüzüme
kendimi her şeyden soyutlamış bir şekilde
akşam olup evde oturunca
onu düşünüp efkarıma dem katarım
ah derim kendi kendime
yeniden görebilsem onu
yeniden sevsem
hiç sevmemiş gibi
bir anlatabilsem
can bulan çiçekler gibi
yeniden yeşerir baharım
Kayıt Tarihi : 29.4.2022 17:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!