Yeniden Şiiri - Feriha Özkurt

Geniş tozlu bir sahnenin önündeyim
Bir kaç adam vardı da
Sen yok gibiydin
Beyaz bir gömlekti yokluğun
Ben oturuyordum koltuğumda
Kimbilir kimin daha önce
Sana nasıl neden baktığını bilmeden
Oturduğu koltukta
Sana nasıl ve neden baktığımı bilerek oturuyordum
Geniş tozlu bir sahnedeydin
Bakır renkli bir zaman kaplamıştı içini
Gülümsedin
Kime ve herkese
Dudağının bir ucundan
Uçup gidinceye kadar gülüşün
Gülümsedin
Kendine çok gördüğün
Anlık sevinci unutarak birden
Yüzüm yüzüm olmalıydı o an
Gelip durdu
Yüzüne en yakın yerde
Ben en yakın yerde
Olmamam gereken yerde
Göğe sessiz duran
Yeşil bir ağaçtan öte
Günebakan çiçekleri gibi
Yeniden
Döndüm sana