Bir sabah, rüzgârın taşıdığı sessiz bir umutla uyandım.
Perdelerin arasından süzülen ışık,
Sanki bana yeni bir yol fısıldıyordu:
“Bırak eski gölgeleri… gün yeniden başlıyor.”
Adımlarım ürkekti belki,
Ama yüreğimde hiç bilmediğim bir cesaret yeşeriyordu.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta