Yeni Gökyüzü Şiiri - Seyrani Göl

Üzerime çöken göğü
kaldırdım omuzlarımdan,
yeni bir gökyüzü ördüm kendime
bulutsuz, hesapsız,
ve kimseye benzemez.

Ruhumun küllerinden
bir martı doğdu o sabah.
Uçmadı önce,
sadece kanat çırptı
yeterince rüzgâr olsun diye içimde.

Güneşi ezberlememiş bir sabah gibi
utangaç açtım gözlerimi hayata.
Her şey ilk kez oluyordu
ve ben ilk defa
korkmadan kabulleniyordum
kırık dökük yönlerimi.

Deniz artık
sormuyordu kim olduğumu,
sadece kucaklıyordu
olduğum gibi.
Ben de sormuyordum
ne kalmış benden geriye.

Yeni gökyüzümde
hiçbir yıldızın adı yoktu,
ama her biri
kalbimin izini taşıyordu.
Ben artık
adını bilmediğim şeylere
şükretmeyi öğreniyordum.

Gölgesiz yürümeyi öğrendim
çünkü ışığın içinden geçtim.
Ve anladım:
Her karanlık
bir başka sabaha
rahimdir aslında.
S.GÖL