Yeni Bir Gözle Kadın Şiiri - Seyrani Göl

Ben seni
hep bana bakan hâlinle bildim.
Gülüşünü bana sakladığını sandım,
suskunluğunu bana küskünlük sandım...

Oysa sen
kendi içinde bir âlemdin.
Benim sınırlarımla çizilmemiş,
benim varlığımla başlamamış bir hikâyeydin.

Kahkahaların vardı
benim sessizliğimde kaybolan.
Gözlerinde bir gökyüzü,
ben hiç başımı kaldırmamışım ona.

Ben seni
“sevgilim” diye bildim.
Oysa sen
kendi adınla, kendi sesinle vardın.

Şimdi anlıyorum:
Kadın olmak,
bir erkeğin bakışında şekillenmek değilmiş;
kendi özüyle var olmakmış.

Sen susarken
içinden bir dünya kuruyordun,
ben yalnızca
başrol olmak istiyordum o oyunda.

Sana “kadınım” dedim.
Ama senin “benim kadınım” olman değil,
kendin olman
daha büyük bir hakikatmiş.

Seninle vedalaşınca
ilk kez gördüm seni.
Kırılmış yanlarını,
ama her kırığa rağmen
ayakta kalan zarafetini…

Artık biliyorum:
Sen sadece sevdiğim değildin
sen,
saygı duymayı geç öğrendiğim
bir varoluştun.
S.GÖL