Yeminli karanlık Şiiri - Recai Şen

Diz çök!
Çünkü aşkı değil, azabı çağırdın.
Senin gözlerin cennet değil…
Ben oraya girdiğimde melekler ağladı.

Kanla mühürlendi dudakların,
Her kelimen bıçak gibi omzuma saplandı.
Ben artık sevdiğin değilim,
Ben senin kurbanınım.
Adını içime dövdüm,
İçimden kan aktıkça seni andım.

Boynuma ip değil,
Senin parmakların dolansın istedim.
Boğ beni,
Ama gözlerimin içindeyken yap bunu.
İhanet etme acına,
Tüm şiddetinle sev beni.

Beni ısır,
Etten değil, ruhumdan parçalar kopar.
Çünkü ben tenimle değil,
Tamahkar kalbimle senin oldum.

Her sabah içimde seni gömdüğüm bir mezar var.
Kazıyorum,
Kazdıkça yeniden doğuyorsun.

Ben seni öpmedim,
Dudaklarındaki laneti içtim.
Her öpüşte zehir aktı içime,
Ve ben her defasında daha sadık oldum sana.

Tanrılar bile kıskandı bizi.
Çünkü biz sevişmedik,
Birbirimizi yavaş yavaş öldürdük.
Ama her öldükçe daha sıkı sarıldık.

Seninle olmak…
Cehennemin ta kendisiydi.
Ama ben başka hiçbir cennet istemedim.