Ben seni,
Yalnızca bir ömre değil,
Yedi cihana yetecek kadar sevdim…
Bir çağda bakışındaydım,
Bir çağda sesinde…
Her nefeste yeniden doğdum sana.
Diller yetmedi,
Gözler anlatamadı seni…
Sen öyle bir sevdasın ki,
Tarihin kalbinde atıyorsun.
Aşkınla sustu bütün savaşlar içimde,
Aşkınla yandı bütün yalnızlıklar.
Yedi renk giyindi gökyüzü,
Adını fısıldadı yıldızlar.
Seninle başladım insanca hissetmeye,
Bir çiçeği, bir çocuğu, bir sitemi…
Ve şimdi neye dokunsam,
İçinden sen çıkıyorsun.
Ey yedi cihan sevdam…
Sen zamansız bir yangın,
Yeryüzünde göğe yazılmış şiirsin.
Ne kadar sürgün yesem senden,
Yine sana yürür kalbim.
Ben seni
Kıyametin eşiğinde bile sevecek kadar sevdim.
Çünkü sen benim;
Dualarda mühürlenmiş,
Ve kadere yazılmış tek cihanımsın.
Kayıt Tarihi : 4.7.2025 17:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!