Toprağın altında tenlerimiz
Koynumuzda ölüm
Geride kestane pişirdiğimiz kış sobaları
Camlarda eskiyip solan buğulu geceler
Ah… Ayazından düşmüş ne düşmüşse çimenlere
Avuçlarına not aldığı isimler
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




evet dost ölmeden önce...
yeni şehirlere gebe olmalıydı toprak ana
eskilerinin üstüne basmadan
onurlu yükselmeliydi göklere
yedi tepeli şehrin yaralarına merhem olur mu bilmem ama şiirin çok güzel... tebrikler...
İstanbul İstanbuldu bir zamanlar.Tebrikler güzel ve etkileyici bir anlatım.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta