Yazmak, kendi içinde azmaktır;
İçinde hiç durmadan konuşan iç sesine uyup, beyaz bir sayfada yarattığın hayal aleminde deli dolu aşklar yaşamaktır, öfkeni kusmaktır, nefretini haykırmaktır, bastırmak istemediğin tüm isyanları çıkarmaktır.
Yazmak, kendi içinde azalmaktır;
Kimseye diyemeyeceklerini, kimseye emanet edemeyeceklerini, sineye çektiklerini bir bir dizdiğin satırların yalnızlığını yüzüne vurmasıdır. Sesine kulak verecek can olmadığında yani kelamına can verecek kaleme sarılmaktır.
Yazmak, içini kazmaktır;
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta