Yumdu gözlerini adam... En başına gitti dünyanın, dünya en son yaşlarındayken... Dünya şimdiki gibi ihtiyar/bunak değildi. Yeni doğmuştu anasından...
Yemyeşildi, masmaviydi, bembeyazdı, kapkaraydı, kıpkırmızıydı, sapsarıydı her şey... Yumdu gözlerini adam. Ve bu dünyada şimdi bir O, bir Âdem, bir Havva vardı... Üçü de bambaşka yerdeydi...
İlk cinayeti gördü...
Çaktırmadan Nuh'un gemisine bindi adam... Takım elbiseli idi. Kravat vardı... Gemi ise günler günler sonra, belki de aylardan sonra bir dağa oturdu... Oh be dedi adamda diğer insanlar ve hayvanlar gibi... Koştu, zıpladı... Diğerleri gibi o da yeni doğmuş gibi dağıldı... Dünyanın nüfusu o zamanlar neydi ki? Üç aşağı beş yukarı...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta