Bu ne ilk yanışım nede son yanılışım olacak…
Yanlışım başlamadan sonu belli olan aşklar üzerine düşüşlerim…
Üzerimden eksilmeyen bir aşkın yorgunluğu bitmeden, diğeri boy veriyor.
Ben en çok aşk’ı sevdim sevgili… Ben senden uzaklaştıkça aşk’a geldin…
İlk kez ağladım aşk’ın yolculuğuna ve ilk kez dilim dönmezinde lâl…
Yutkunduğum kelimeleri boğuyorum bu çaresiz sığlığımda…
Bilmeliydin sevgili ben en çok aşk’ın ulaşılmazlığını sevdim.
Sevdanın ateşi eğer
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Devamını Oku
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta