Kaç mevsim geçti aradan, kaç kitap arasına sakladım kimsesizliği…
Yalnızlığın en dokunduğu saatlerdi, ansızın düştün bir şiirden içeri…
Seni yazmaya çalıştıkça sen gittin ve yine geldin.
Bu yüzdendir “Şiirler sır tutmaz” dedim. Tutmadı da…
Nefesim oldu şiir ve sözlerin ardına gizlediğim seni üfledi…
Solundum ve soludukça nefesim oldun…
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta