Dünden kalma yığınla giz... Her şey bir yana, çabucak yıkılan duvarlar ne de çabuk tekrardan örülmeye başlandı... Öyle ya bu bir iç savaştı, yıkılan sadece bir taraf olacaktı o da kendisi olan...
Peki, ne yapıyor böyle, , bekleyen neyi, kimi bekliyor böyle?
Saçı sakalı birbirine karışmış, ayağının altına ittiği aklını eziyormuşçasına şehrin delirmişlik rolünü oynuyor sanki... Onun için hayatı durdurmuşlar ve içinin bir köşesine varını yoğunu bırakıp gitmişler.
Ellerini ceplerinden çıkarmıyor, iç hesaplaşmasını yapıyor, yüzünde bir endişe tüm hesapları boşa çıkarıyor, ne yapsa olmuyor sanki.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta