Yazıklar olsun bana!

Anam beni doğururken,
Kimbilir nekadar da sevindi.
Nurtopu gibi bir oğlu oldu diye.
Büyüyecek,
Erkek(!) olacak diye.
Ne kadar da umut bağlamıştır,
Oniki yıl aradan sonra,
Doğurduğu oğluna.
Eğer böyleyse sevgili ana,
Yanıldın.
Haberin ola.
Çünkü;
Ne düşündüğün gibi erkek(!) oldum,
Ne de bir umut.
Ben günübirlik yaşatılan,
Makam, mevki, mal,
Esiri bir evlat.
Filistindekiler, Çeçenistandakiler,
İlgilendirmiyor artık beni!
Mazlumlar için, sadece konuşuyorum.
Çıkıpta Erkek(!) gibi,
Erkekleşmiyorum.
Dikilmiyorum zalimin karşısına,
Dilsizlerşiyorum,
Zalimlerin karşısında.
Haa!
Bilesin,
Dinimde diyanetimdeyim.
Günde beş vakiti hiç kaçırmam.
Rahatlatırım kendimce nefsimi.
İçimden geçirmiyor da değilim,
Anamın istediği erkelik bu muydu?
Yere batsın,
Yazıklar olsun bana, benim gibi adama(!)

Abdulhakim Hakkısever