Yazgısına Vurgundu Ölümüne

Ne hayata ne ölüme
Aynaya bakınca silinen suretiyle
Yazgısına vurgundu
Yolumuza yıldızlar dökülüyordu
Yüksek, yalnız ve berrak göklerde
Eski bir peri masalından fırlamış harikulade
Bir ufuk kuşu gibi uçuyor ve süzülüyordu

Bir şiirin tek mısraını severcesine, yazgısına vurgundu
Zamana bıraktığı tereddütler ezberimde
Kayıp bir halk efsanesi gibi gezerdi cümlelerimde
Omzumuza yorgun bir ağıt misali çökerken yüzyıllar
Melankolik el yazılarımızı okurduk taş merdivenlerde
Her sefer başka bir yalnızlık esvabı giyerdi düşlerde

Düşlere değil düşüşüne,
Yangınlara değil sönüşüne
Dramatik ömrünün en derinine
Kırılmış bir saate benzercesine
Bir çiviyle duvara asılmış sükutla
İnsan yüzlü bir yıldırımın ruhuyla
Yazgısına vurgundu ölümüne