Yazgı’dan Şiiri - Sevinç Kavuk

Söz uçar yazı kalır misali
Yayıncılığın her alanı gibi
Dini yayıncılığın da gelenekleri
Ve kimi arızalı tarafları var, ki ayak bastığımız
Baş koyup secde ettiğimiz
Topraklarda varlığımızın
Mührü yazıdan ibaret
İnanç dünyası estetiği
Düşünce değeriyle ucuzundan
Kolayından, kopyalanıp kullanılarak
Tükenirken tükenen Avrupa, Amerika, İngiltere’ye
Bu bir tuhaf özen girdabı zaten ve ancak
Kendince bir ‘görsel’ gelenek doğurmaya mı yetti?

Bağımsız vatanda milli birliğin
Evreni kucaklamaya sorumluluğunda
Ruh uçar şahadetiyle ceddinin
Beden kalır çiçek açmaya sevgiden
İnsanlığın tüketim kültürüne elbet yansıyacak
Kendimiz için, insanlık için…ve mutluluk

İlkeler, ölçüler, kanaat diye bir hazine
İnandığımız gibi yaşatmıyorsa
Yaşadığımız gibi inanmaya mahkumiyettir
Her çağa yineden inşa dönemine
Üzerinden mahmurluğu at öyleyse
İman gibi bu güç ile
Vatan bağımsızlığına asilliği taşımak
Hem yaşadığımız dünyayı tüketmeye yarışa
Ortak edilmişlikten beri iyi değiliz
Neyi kaybettiğimizi bilenler olmaya
Yenilenmeye İslam uygarlığı
Estetik birikim yetenekli muhteşemliği
Yazgı kadar kıtalar üstü cirit atan ceddimin
Yazdırdığı tarihtir günümüze ulaşan

Yarına bu uygarlığı Asya’dan taşımaya
Birlikte koyulmak Türk Dünyasıyla yola
O yol ki, hakk’a vara
O yol ki, gönülden başlaya
O yol ki, gönüllere ulaşa

Türk dünyası Asya’mızda yeniden
Yenilenmeye emek ve kanaat ile
Dünya hayatından ahrete taşınacak
Sadece günah-sevap olgusu değil

Yeryüzünde ‘’mutluluk’’ var mı sorusuna
Kutsal görevimiz değer taşıyacak!
….Var olduğuna! ....

Çok severek doya doya kullandığım, konuşan bir Türkiye derken daha Kon-uş-mak türetimine bir bakın, bir dergide gözüme ilişti bu ayrıntı….Konu komşu olmak bu sanki. Aynı zamanda buluşmak, konmak aynı dala. Konduğu dalı kesecek cehaletten hep arınmış olmayı sağlayarak, Milli Birlikte uzlaşmak. Tek yürek olup tanrı huzuruna, içimizde yaşayan mutluluğu taşımak
Hem yazgı’sıdır inancımızın!
Ve Türkçe’me aşkım, Türkiye’m
Türk varlığıyla cennet bu vatanım!