Gün yangınlarıyla çıkmazlarda kıvranışın başlar
kapıyı çalar tek başına kalmışlığın ölümcül gerilimi,
zincirleyemediğin bir öfkenin tortusu sarar yüreğini
kabuk tutmayan aşk yarasıdır kanar ha kanar
Ne acıdır her sabah günaydınsız bir güne uyanmak
gülümseyen şafaklarda artık çiçekler açmayacak
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
