Gün yangınlarıyla çıkmazlarda kıvranışın başlar
kapıyı çalar tek başına kalmışlığın ölümcül gerilimi,
zincirleyemediğin bir öfkenin tortusu sarar yüreğini
kabuk tutmayan aşk yarasıdır kanar ha kanar
Ne acıdır her sabah günaydınsız bir güne uyanmak
gülümseyen şafaklarda artık çiçekler açmayacak
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
