Sevgim hazinemdi tefecilerce çarçur edildi.
Uzaklaşsın bedbaht çalmasın gönlümün kapısını.
Bırak kalsın gülde, bülbülde koparsın figan.
Bakmam artık kimsenin yüzüne koptu tufan.
Avazım her çıktığında gider yedi kat yerin dibine.
Ben hüznü hazanda yaşadım gelmez baharım.
Taş bastım bağrıma, kurulan çatı benim yalanım.
Uğruna bin kez kendimi paraladıklarım.
Akıl ermez, vicdana sığmaz ki olunmuş kör, sağır.
Önemi yok kavuşmak kalsın artık mahşere.
Artık gönül penceremin geçeni yok ki önünde
Kenan Gezici 14/06/2025
Kayıt Tarihi : 14.6.2025 21:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!