Yaz Şiiri - Özgür Ünal

Gördüm, bugün gördüm...
Artık zamanıydı nasılsa.
Nereye kadar tutabilirdi,
Nasıl saklayabilirdi ki cümle alemden.
Herkes onu bekliyor,
Her şey onu müjdeliyorken.

Tunalı yokuşundaydı.
Eski bir binanın bahçesinde.
Almış güneşi karşısına,
Vermişler mercimeği yine fırına.
Uzun, uzun dertleşiyorlardı
Hastayım zaten onların bu dostluğuna.
Bir görsen,
O sohbetlerden ne tomurcuklar,
Ne çiçekler peydahlanıyor.
Bin, bir renk bin, bir koku,
Bin, bir güzellik.......

Duramadım yanlarında.
Rahatsız etmek istemedim.
Onlar nasılsa işlerini bilirler.
Birkaç güne kalmaz,
Gül bahçesine çevirirler ortalığı.
Getirirler tutup yakasından,
Bir ceylan gibi cilveli Yaz’ı