Yaylaya Güzeller Şiiri - Abbas Paksoy

Bütün Çukurova’ya, yayla gerek.
Burada güzel’leri, nasıl sarak,
Çıkakta yayla’ya, murada erek,
Güzel’i yayla’da, görelim gayrı.

Bahar geldi, yüksek, yayla’ya göçek.
Soğuk sulardan, kana kana içek.
Yayla’da açtı, çeşit çeşit, çiçek.
Toplayıp güzel’e, verelim gayrı.

Yayla’nın olur, çeşitli meyve’si.
Söküp alır, içimizdeki kis’i.
Açılır yayla’da, güzel’in ses’i.
Dağda, bülbül olup, öter güzel’ler.

Yayla’lara gelmez, sivrisinek’ler.
Yaylada, allanır, soluk yanaklar.
Bütün güzel’ler, yayla’da konaklar.
Güzel’lerle, sohbet edelim gayri.

Yayla’nın rüzgârı, esiyor dinmez.
Güz gelmeyince, göç’ü geri dönmez.
Bir öpücüğe de, güzel’ler kanmaz.
Al gerdan’larını, takalım gayrı.

Bulut’lara değer, engin baş’ımız.
Yayla’larda uzun, olur yaş’ımız.
Yanımızdaki güzel’dir, aş’ımız.
Kuru ekmek ile, yiyelim gayrı.

Yayla’yı övmeye, söz’lerim yetmez.
Yayla’da, sohbetler artar, hiç bitmez.
Güzel’ler yaylada, yalınız yatmaz.
Paksoy’um da, bir güzel, sarsın gayrı.