Yaylalarım Şiiri - Atila Yalçınkaya

Münbit nehirlerim vardı yaylalarımda,
Son menzile varmak için akardı kararında.
Bir diriliş müştusu besleyerek bağrında,
Ovaya hayat verir yazında, baharında.
Bir ses bir nefes vardı yaylalarımda.

Deli kısrak gibi yıkarak bentlerini çağlardı,
Sanki leylasına varacakmış gibi akardı,
Devasa bir gözyaşı kan kırmızı ağlardı,
Onun etrafındaki bütün zaman bahardı,
Gürül gürül nehirler vardı yaylalarımda.

Çağla ırmağım çağla, zamanın tükenmeden,
Sana gem vuruluyor yükseldi beton beden,
Canlılar yok oluyor, geri gelirmi giden,
Acep yüzü gülermi sana ihanet eden,
Ne güzel canlılar vardı yaylalarımda.

Hayat verir yeşil, o mümbit tarlalara.
Varamazsın gitme, geçit vermez dağlara,
Kıydılar yemyeşil uzanan meralara.
Kıyanın hiç özlemi olmazmı bahara,
Bam başka bahar vardı yaylalarımda.