Başlasaydı eğer kıskanacaktı melekler
Ulaşacaktık sonsuz mutluluklara
Akan sevinç gözyaşlarına
Bir ömür bizim olacaktı
Hayat yüzümüze gülecekti
Şimdi ben hasta yatarken
Penceresiz kaldım
Işıksız kör gözlerim
Ne çöllerdeyim ne de cennette
Armağansın bana son nefeste
Rüzgar seni de alıp gitmekte
Alnında meleklerden kalma nur
Son yüzyılın ilk çeğreğinde
Beni gerçekle hayal arası bir sevda sarmıştı
İstediğin herşeyi yapmadım mı
Oysa sana vermediğim bir tek canım kalmıştı
Ayrılık vakti ne yüzünde bir hüzün vardı
Hayatımı tükettim seni göremeden
Sürekli aradım bir bulamadım senden
Şimdi öylece karşımdasın
Avuçlarımdan kaçırmışım gibi
Yalnızlığa mahkummuşum gibi
Seni bir daha bulamayacakmışım gibi
Sendin bu hayatta bir fark yaratan
Geçmişinde zaferler kazanan
İnsanlarda kanlı yaralar bırakan
Sendin bu hayatta son kazanan
Yalnızlıkla geçirdiğin zaman
Sevdan sonumdur
Bu dünyada tesellim yoktur
Bakışın son bir umuttur
Gözlerin tek kurtuluşumdur
Duruşun hayattır
Sevmek, hayatın bağrından çıkarmış
Kavuştuğunda ayrılmayı hatırlatırmış
Ağladığında aslında güldürürmüş
Sevmek her gördüğünü o sanmakmış
Karamsardı tüm şiirlerim
Yeniden başladı bittiğini sandığım hüzünlerim
Tek kelimene bakardı ümitlerim
Bitmek bilmeyen kahrolası sancılarım
Yanındayım görmezsin
Söylemekteyim işitmezsin
Adımı taşıyan tonlarca suizan
Damarlarımda yüksek tansiyon
Bedenimde çamur ve üç beş damla kan
Bu anlayamayacağın bir son
Ne anne sever çoçuğunu
Ne dostlar birbirini
Ne de aşıklar sevdiğini
Seni sevdiğim kadar
Adın duvarımda iki hece
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!