Yavuz Kaya Şiirleri - Şair Yavuz Kaya

edinmişse ceset yatağını musalla
tan ağarmış ne fark eder meyite
köze döner şafak vakti hasıla
dün susar gün döner sukunete

Kör noktasındayım gözlerim izlemekte seyrini
Ve gözlerin gözlerimde mim misali elasında
An olur serkeşliğin aklıma ram gönlüme ferman
Yaz der gözlerin olsada sonunda hep hicran

Deryasında yitikliğin yorgunluğu ve hal harap

eller işlemeden iş üretmeye
alışrır bünye acı çekmeye
fikir kelek vicdan arıza
yaşamaya çalışırız es-kaza

yorulmaya değmeyecek bir ömür

Dünya uçsuz bucaksız mezar
İnsan yürüyen ceset
Duygu yitirilir azar azar
geriye üç beş kemik ve birazcık et

.........................................Nasib arandıkça gayb oluyor

Doğru tek- gayrisi -yalnız angarya
Akıl dağarcığı kadar düşünür
Karakter insanda doğuştan var ya
-siz- değildir karakter sonra aşınır

Akıl soru sormaya arar bahane

bir düş gecesi ona rastladım
vakit çilenin en yoğun vakti
tüm hayalleri dünde sakladım
sel oldu düşünce ati’ye aktı

saklama nafile sen derde gebe

Göz kapakları aralıktı
belliydi hayata küskün
düşünceler kalabalıktı
akıl bilinmeze sürgün

kelimeler dilde düğüm

Hayat bir karabasan____
İnkarı ikrarına slogan___

_____Ter içinde soluk alışı
_____Kan içinde bir fikir suçu

Evvel zaman hiçinde,
Akıl hayret içinde
Dermansız dertli iken,
Sabır bir sivri diken
Ben dünyayı sittin sene takmazken:
.....

yaşamak

en____ özgüründen,
ne kanun tanımak,
ne karun olmak,,,,,