İnsanların çoğuna kırgınım,
Ya senin tarafını tuttular ya da benim.
Çok azdı aşkın tarafını tutan.
Her düşüncede yalan aşk gerçeğini yaktım.
Şimdilerde külleri de yakıyorum.
Düşlerim kadarsın biliyorum,
Ben ölünce sen de yok olacaksın.
Yok olmak için mi kalbinden kovulduğum hâlde
Yanında olabilmek için ruhuma acılar davet ettim?
Her davette ayrılık tohumları toprağa düştü.
Tohumlar ölüm fidanını oluşturdu,
Dua et çiçek açmasın…
Aşk diktim, büyüdü, acı verdi.
Aşkı gömdüm, şarkılar selası oldu, gözyaşlarım şahit…
Beş vakit değil, her vakit senle bitip senle başladım.
Her şiir kısa süreli ağrı kesici oldu.
Geceler karanlığımdan korktu,
Hayat nefes almayı kesti,
Geleceğim benim üzerimden kumar oynadı,
Sayfalarca şiir kül oldu; ama küller şiir olamadı.
Sensizlikle uyudum, sensizlikle yemeğe çıktım,
Başarılarımı sensizlik izlemeye geldi.
Sensizlik beni senin gibi bırakmadı,
Bende benlik kalmadı.
Tamamım yokluk doldu.
Tanımım sensizlik oldu.
Gelmedin diye alkole başlamadım;
Ama her hayalde
Gözlerini içip sarhoş oldum, belki o da günahtır.
Sevgime sarıp içtim seni,
Sen kimseyi sevmedin mi?
Hiç hayallerini yönetemediğin,
Hayallerinin seni yönettiği olmadı mı?
Ben her yağmur yağdığında bir yerden
Şemsiyenle birlikte çıkıp gelecekmişsin gibi seni bekledim.
Sen hiç, biri için ağlamadın mı?
Hapishanedeki bir insanın,
Gökyüzü özlemine benzer
Benim için seni görememek.
Sen hırpaladın, gözlerden aktı aşkın kanı.
Ben bir meleği sevdim, belki bu yüzden Tanrı yasak kıldı.
Yanında yüzlerce insan…
Hangi yüzlerce insan umurumda olabilir,
Kader bizim bir araya gelmemize düşman.
Kâğıtlarda kalemimin mürekkebince sen varsın,
Aklımda kütüphaneler dolusu şiir,
Her şiirde ben beyaz bir kâğıt, sen bitmeyen mürekkep…
Her dolan kâğıtta ölümü iliklerime kadar hissediyorum.
Senin de dediğin gibi, kendimi yavaş yavaş öldürüyorum.
Her Şeydaha güzel olamaz mıydı?
Ölümden güzel sevgilim benim,
Ben benliğimi sana verdiğimden bensizim.
Ben "sen" olduğum kadar sensizim.
Ben “sen’’ oldum, bu yüzden seni kaybettim.
Her sokakta çocukluğumu bıraktım,
Her şarkıda bir başka ben olup bir başka yerlere seyahat ettim.
Gördüm ki duygu şehrimin her köşesinde dertli insanlar var.
Her dertli insanımın kalbinde bir başka sen yatar.
Her senin adın geçtiğinde şehrim bombalanır.
Senin bir adın yoktu.
Sen uyandığında güneşe gün doğardı.
Gözlerin aşk kıblem olmuştu.
Yazdığım her şiir aşkın refleksi…
Mevla biliyor ya tırnaklarımla kazıdım içime seni.
Şimdi acınanların acıyacağı kadar düştüm.
Cehennem korkar derdimden de almaz beni içine.
Cehenneme mi gidiyorsun?
Dur bekle, ben de geliyorum seninle!
Yüreğimi lime lime etsen de yolum oldu bir kere adımlarının izi.
Dünyaya bir şair daha gerekliymiş, belki bu yüzden ayırdı Tanrı bizi.
Kayıt Tarihi : 29.3.2020 20:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
