Gönül bahçesindeki, güllerim soldu
Kırık olan bu kalbim, acıyla doldu
Kahpe felek durmuyor, saçımı yoldu
Tek sen varsın geriye kalan, sen varsın
Düşer isen çıkılmaz, derindir kuyu
İçin de kalmamıştır, bir damla suyu
Ölmeden çıkar mı hiç, insanın huyu
Tek sen varsın geriye kalan, sen varsın
Gönül bahçesinde, tomurcuk gül açtı
Yüzüme bakarak, gülücükler saçtı
Felek hep vurdu bize, neşemiz kaçtı
Tek sen varsın geriye kalan, sen varsın
Doktor bile, derdime çare bulmuyor
Kalpteki acımı, yar gelip sormuyor
Sen gittin gideli, zamanım geçmiyor
Tek sen varsın geriye kalan, sen varsın
Kasım 2009
Midayet Kara
Kayıt Tarihi : 5.5.2012 23:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!