Hayal meyal hatırladığım bir yaşlı adam vardı;
Yapayalnız, kimsesiz, hatıralarıyla yaşardı
Çocukla çocuk, büyükle büyük çok ilginç bir insandı!
Mutluluğu ağlayarak, acıyı gülerek yaşadı.
Vefasız yıllara hüzünlenir için için ağlardı.
Vefasız kullara çok kızar ama hep içine atardı.
Zorluklardan hiç yılmaz, başı dimdik yaşardı.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta