Sessizliğin en kuytusu buymuş
Sesler ve renkler soluk
Gün gecenin ensesinde
Yağmurlar geliyor bulutlar içinde
Eski tadı yok sokağın yaşıtlar yaşlı
Çayımız şekersiz,uykumuz sak.
Yoruluyoruz her adımda
Yokuşların haddi yok,dizler dermansız.
Aynaya bak,sanki harabe gibisin..
Gözlerin elemli bu sen değilsin!
Saçların kâr beyazı,bir kurt misali.
Sahi hangi ayazın eseri.
Gökyüzünde ay dolanır,günler divane
Söylesene Ey! Çocuk kim bu aynadaki?
Ufkumda yüklü kara kara bulutlar.
Yokluğun her mevsim üstüne yağar.
Yüce dağlar gibi ıssız büyür hasret.
Başkasının evinde yanan ışıktan.
Nasibimiz siyah bir gölge.
Şimdi hangi şarkı anlatır seni
Hangi vagonda unuturum benliğimi.
Söylesene kaç mevsim daha
Dökülür ömrümden..
Kayıt Tarihi : 23.11.2025 15:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!