Bekleyin bir kenarda
Anlamsız telaşlarım
Ucuz kahramanlıklar
Gündelik endişeler
Yerli-yersiz korkular
Yol verin gelsin biraz
Üflediğinde rüzgâr, girdiği boşluklara…
Sihirli sesini ney'in,dinletir her yana…
Gerinir İstanbul yorgunluğu, biten günün
Ve uyur serin kuytularında mermerlerin…
Oyalan Hep Oyalan
En büyük yalnızlığa kırılsa da kalemim
Tutulsa da yollarım,bağlansa da ellerim
Değil mi ki,hayâlin,bırakmıyor peşimi
Eriyip yok olsam da,en güçlü,gene benim
Pespaye Gürültü
Dinle sessizliği, söylüyor şarkısını
Tabiattan almış sanki her notasını
Gürültüden bunalıp sessizliğe tâlipsen
Renk Yağmuru
Ağarırken ufuklar...güneş uyku mahmuru
Bir tükenmez kaynaktan , başlar bir renk yağmuru
Sırası gelen renkler, sağnak sağnak yağarlar
Her şey ne kadar boş ah bir anlasan
“Ölüm sabit sınır” inanıyorsan
Bir dağ başı ağıtında baş rol de kapsa
En büyük yalnızlığı
En büyük kalabalıklarda yaşıyor insan
Gülüyorsun,konuşuyorsun
Fakat,
Sen aslında yoksun
Hiç bir zaman da olmadın
Seni sen yapan
Benim düşüncelerim,
Sonra hayat
Öyle bir noktaya getirir ki seni
Ne bir adım ileri gidebilirsin
Ne bir adım geri
Olduğun yerde çakılır kalırsın
Sıfıra sıfır
Şimşekten Artakalan
Öylesine bir gündü,her şey mecrâsındaydı
Önde serin revaklar,Boğaz arkasındaydı
En muhteşem haliyle,o gün gene İstanbul,
Sultanahmet Camii’nin avlu kapısındaydı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!