Yasemin Elbek Şiirleri - Şair Yasemin Elbek

Yüreğim kış buğusu yokluğunun
Çöllerim susuz
Bilirsin sen
Sesinde ağlayan

Gün toplayıp bavulunu
Yatıya giderken geceye
Denizin üstünde yükselen dolunay
Rüzgarın gamzelerinden

Gün ışığına yenik düşen
Buz kesiği bir gecede
Hasadı yapılıyor sevdanın
Yakılan umutların küllerinde

Bilirsin
Yağmurdan sonra illa ki açar güneş
Gülüşünde yeşillendirdiğin
Kır çiçeklerini ek gözlerime

gelişinle
güvercin göğsüne saklanmış
sevinçlerimi çıkardın ya güneşe
yeşil saksımda sen birikimleri
bana güzün buğusunda bile açan

sesimle yıkanırken hüzünler
iki uzak şehrin
sevdalılarına
kanatmadan bir gülü
ve
zamanın cansız renklerine

Ay doğarken bir söğüdün arkasından,
gül yüzünde sisli bir esintiyle,
akşamın göçüne hüzün serperek
ve
yağmurdan geceye perdeler çekerek

çığlığından acılar yükselen
şehirlere doğuyor güneş
aç susuz ve soğuğun vurduğu
üşümüş bedenlerin üstünü örtüyor
kapkara bir gün
tarifsiz bir hüznü müjdeliyor

yağmurun dudağında uyurken
bir yıldızın dilinden düşecek
sevdiğimiz şarkılar
g/özlerimizde yanacağız
ve

Gecenin bir yarısı
Yorgun ışıklar sarsa da odamı
Ellerinden ve gözlerinden geçip
Aydınlanıyor içim
Gelirken bir gülü öp de gel bana e mi