Yaşayamadım Çocukluğumu

Beş,altı yaşlarında başladım çerçiliğe
Oyun alanım koca koca üzüm sandıklarının içiydi
Oyuncağım elimdeki kırbaç ve atımızın dizginiydi
Oyuncağım terazinin kefesindeki gramlardı
Bağırırdım erik var, elma var diye köylerin sokaklarında
Görevimdi çocukların arabadaki meyvaya musallat olmasını önlemek.
Cin gibi ol derdi babam, gözlerin dört dönsün derdi.

Yaşayamadım çocukluğumu iş olmayan zamanlarda dahi
En uzak oyun alanım bir ıslık mesafesiydi.
Bir kez çaldımıydı bey babam
Bilirdim ikincisini çaldırırsam halim çok yaman
Oyunun en tatlı anında koşup gelir buyur derdim, buyur babam.

Yaşayamadım çocukluğumu
Bahçe sür, çetillere bak, su sula
Okuldaki zamandı bizim için tek mola
İnekler yemlenecek, inekler güdülecek
Okul vakti gelmeden ahır temizlenecek

Yaşayamadım çocukluğumu
Ne güzeldi Tokyo terlikten yaptığım tekerlekli kamış saplı arabam
Bir çivi çakar, bir de helke asardım sapına
Ya kösnü toprağı getirirdim kardeşlerimi belesin diye anama
Ya su taşırdım eve bahçedeki tulumbadan
Birazcık oyun olurdu gayem, birazcık yardım etmekti çabam

Yaşayamadım çocukluğumu
Bu yüzdendir elimden düşmez kirişteğim
Boynumu süsler kuş lastiğim
Torun torba sahibi oldum gel gör ki daha da sabiyim.
Siz ne yapıyorsunuz gerçek çocuklar
Elinizde telefon,elinizde lattop, elinizde mauslar
Zıplıyorsunuz sayfadan sayfaya internet denen illette
Bu yüzden ki ne sevgi,ne saygı,ne hoş görü kaldı millette.
Çıkın sokaklara, parklara, yeşil alanlara
Kendinizi koyu verin tabiat ananın kucağına
Dilekler yüklü mektuplar yollayın uçurtmalarla bulutlara
Dostunuz olsun kiriştekler, küşküler, misketler
Sorun birbirinize bilmeceler, anlatın güzel güzel hikayeler
Ancak böyle kazanılır güçlü, zinde beyinler.
Yaşayamadım çocukluğumu, yaşayamadım beyler, efendiler.

26.12.2017
08.45