Yaşayamadıklarım Şiiri - Harun Tokucu

Çocuktum oynamak istiyordum
ama oyuncaklarım yoktu
yaşayamadıklarım
,hayel ler im deki oyuncaklar vardı
boynu bükük seyre daldım

Nefesim yoruluncaya kadar
ağlardım
damperli kamyonu itirmek için
insan çocukluktan istermiş aradıklarını
mutlu olmak için
yaşayamadıklarım

Acıkınca kesme şeker kuru ekmekti aşım
cam kırıkları ile kendime ettim oyun arkadaşı
bulamadım yanımda
ta o zamandan gerçek gardaşı
kimin derdindedir ki
yaşayamadıklarım

Eğitim varmaz bana
ayakkabı boyamaktan
uzak,
tanımaz beni
zengin olmaktan öte kimse
anlayamaz ki
yaşayamadıklarımı

gençlik farklımı oldu sanki
fakir
suskun
utangaç
çalışmaktan yorgun düşmüş bedenimde
yaşayamadıklarım

Evlendirdiler haberim olmadan
yandım
kavruldum
ağladım
aşkı unuttum
mutluluktan yana
yaşayamadıklarım

Feryadımı duyan yoktur
karanlık
sessiz
soğuk
gün yüzünde yaşayamadıklarım

Talih gülmez bundan gayrı
keder
acı
kırdı belimi
mutluluktan yana yaşayamadıklarım

Cehaletin tuzaklarından
horlanan
yıpranan
aşağılanan
İnsanca yaşamdan uzak yaşayamadıklarım